Historia modelu

Prace nad pierwszym polskim samochodem terenowym rozpoczęły się pod koniec lat 70. Pracowano wówczas nad wersją zwaną „PW-1″ (PW to Pojazd Wielozadaniowy). W latach 1982-1988 doskonalono prototyp „PW-2″. Konstrukcję i badania testowe prowadził Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej z Sulejówka. Prototyp „PW-1″ przedstawiono publicznie w 1984 roku, a produkcję seryjną rozpoczęła w 1988 roku najpierw przez Fabrykę Samochodów Rolniczych w Poznaniu (do 1996) pod nazwą „Tarpan Honker 4012″ (model 10 osobowy hard-top) oraz „4022″ (model 2 osobowy brygadowy). Aby nadać nazwę samochodowi ogłoszono konkurs, na który napłynęło wiele propozycji. Wybrano nazwę „Honker”, oficjalnie argumentując, że w języku angielskim jest to onomatopeja, oznaczająca krzyk dzikich gęsi wracających do gniazd. Ukryto informację, że był to kryptonim polskiego ataku na Monte Cassino w czasie II wojny światowej. Nazwę tę nosi również 43 Poznańska Drużyna Harcerska im. Zdobywców Monte Cassino „Honker”, na obozach której były testowane pierwsze prototypy samochodu.

Kilka lat po rozpoczęciu produkcji seryjnej, zaczęto prace projektowe nad krótszą odmianą o rozstawie osi 2210 mm pod nazwą „Honker 4032″. Prace te skończyły się na prototypie. Roboczo auto zostało nazwane „Zwiad”. Później produkcja została przeniesiona do Lublina przez Daewoo Motor Polska (1997-2001), które kupiło licencję na samochody Honker. Daewoo przeprojektowało trochę wnętrze pojazdu oraz zmieniło nazwę na „Honker 2324″. Firma Daewoo planowała też produkcję gruntownie przeprojektowanego „Daewoo Honker II” z napędem 4×2 lub 4×4. Oficjalnie jednak we wrześniu 2000 roku rozpoczęto produkcję wersji po „faceliftingu” pod nazwą „Daewoo Honker 2000″, w którym dokonano tylko kosmetycznych zmian nadwozia. Po upadku DMP model nazywano „Honker 2000″.

Po upadku Daewoo Motor Polska produkcję Honkera przejmowały kolejne spółki – Andoria-Mot (2002-2003), która w 2003 roku przedstawiła na Poznań Motor Show 2003 dwie wersje tego auta z nadwoziem pickup i skrzyniowym oraz Intrall Polska (styczeń 2004 – wiosna 2007), która w kwietniu 2004 roku przestawiła prawdziwie off-roadową wersję „Honker MAX”. W 2005 roku zmieniono markę na „Intrall Honker”. W 2006 roku zaprezentowano zmodernizowany prototyp 5-drzwiowej odmiany Honkera. Nowy pojazd oprócz zmodernizowanego nadwozia otrzymał całkowicie zmienione niezależne przednie zawieszenie, oparte na wahaczach, drążkach skrętnych i hydraulicznych amortyzatorach. Zawieszenie tylne pozostało bez zmian. Produkcji tej odmiany nigdy nie podjęto.

Produkowano Honkery w wersjach hard-top, ze skrzynią ładunkową oraz jako pick-up. Wykorzystywano w nich silniki benzynowe pochodzące z samochodu FSO Polonez, silniki diesla Iveco (2,5 dm³) a od 1997 roku turbodoładowane silniki Andoria 4CT90 (później 4CTi90). Samochód miał 3-drzwiowe nadwozie, oparte na ramie ze sztywnymi mostami napędowymi na resorach piórowych.

Głównymi odbiorcami tego modelu były różne służby mundurowe, zwłaszcza Wojsko Polskie. Były one również eksportowane do Iraku w wersji ambulans. Największym odbiorcą cywilnym była firma KGHM Polska Miedź, w której specjalnie przystosowane (m.in. obniżone) Honkery służą m.in. do przewożenia górników pod ziemią. W 2004 roku powstał prototyp Honker Skorpion, specjalnej wersji z przeznaczeniem dla polskich oddziałów w Iraku. Wyprodukowano kilkadziesiąt sztuk modelu Skorpion-3 (jesienią 2007 roku Wojsko Polskie użytkowało 90 sztuk). Ogółem, w 2009 r. Wojsko Polskie posiadało 2466 sztuk Honkerów różnych wersji i był to najliczniejszy samochód tej klasy w tym okresie[1].

Produkcja modeli Honker była niewielka, sięgając najwyżej poziomu kilkuset sztuk. W FSR w Poznaniu w 1992 roku powstało 450 szt., w 1994 – 314 szt., 1995 – 288 sztuk. Po zaprzestaniu produkcji na początku 1996 roku, prawa do produkcji modeli Tarpan przejęła spółka Daewoo Motor Polska Sp. z o.o., która jesienią 1996 roku rozpoczęła ich montaż próbny w Lublinie. W obu tych fabrykach powstało wówczas około 20 sztuk. W 1997 roku powstało 155 szt., 1998 – 232 szt., 1999 – około 350 szt., 2000 – około 200 szt., 2001 – około 30-40 szt., 2002 – 140 szt., 2003 – 278 szt., 2004 – około 490 szt., 2005 – 177 szt., 2006 – 245 szt., 2007 – 35 sztuk. Od wiosny 2007 roku produkcja była zawieszona.

Właścicielem praw do produkcji samochodów Honker do 2009 roku był Syndyk DMP. W 2008 roku pojawiła się informacja o chęci przejęcia praw do produkcji Honkera przez ukraińską firmę „DP Naftogazbud Polior”, jednak do finalizacji umowy między stroną ukraińską a syndykiem DMP nie doszło. Syndyk firmy Daewoo Motor Polska utworzył w 2008 roku Zakład Produkcji Samochodów (ZPS) w Lublinie, który posiadał zamówienia na 200 sztuk Honkerów dla wojska i chciał uruchomić ich produkcję. Ostatecznie syndyk w listopadzie 2008 roku po raz kolejny zdecydował o sprzedaży praw do produkcji tego modelu oraz elementów niezbędnych do produkcji auta i hal montażowych[2] W styczniu 2009 roku do przetargu zgłosiły się warszawska firma „Igma – pojazdy specjalne i opancerzone” oraz DZT Tymińscy. Negocjacje trwały kilka miesięcy, w tym czasie z rozmów wycofała się Igma. Ostatecznie umowę syndyk podpisał ze spółką spod Siemiatycz, która ma zapłacić za mienie po Daewoo 43 mln zł. Wraz z prawem do samochodu spółka zakupiła również m.in. montażownię, lakiernię, spawalnię, tłocznię i ośrodek badawczo-rozwojowy[3].

W ogłoszeniu o przetargu na zakup praw do produkcji Honkera i majątku po DMP postawiono przyszłemu nabywcy kilka warunków, m.in.: kontynuowanie produkcji Honkera na terenie Polski, w oparciu o przedsiębiorców krajowych; kontynuowanie produkcji samochodów w zakładzie w Lublinie; przejęcie pracowników związanych z produkcją samochodów; realizację umów na dostawy oraz umów gwarancyjnych zawartych z odbiorcami przez dotychczasowego producenta; zapewnienie dostaw części zamiennych i zespołów w ilościach zamawianych przez odbiorców w okresie 10 lat eksploatacji pojazdów; przejęcie materiałów i półfabrykatów do produkcji Honkera i narzędzi do produkcji samochodów[3].

Po podpisaniu przedwstępnej umowy ruszyła produkcja – jednego pojazdu na zamówienie i sześciu kolejnych dla celów promocyjnych. Zakład przygotowuje również specjalistyczny samochód dla kopalni miedzi[3].

W 2010 roku SZ RP zamówiły kolejne 60 samochodów[4].